...i nie tylko ;-)
Nie zapomnę też o mojej Mamie, która – taka kochana i dobra – pozostawała jednak w cieniu Taty. Stale zajęta pracą, pracą, pracą i… walką o byt – chyba tak można powiedzieć o życiu w latach socjalizmu – nie miała wiele czasu na przyjemności. A wszystko po to, by Tato mógł realizować swoje pasje i udzielać się społecznie, a nieco rozkapryszona jedynaczka miała się jak najlepiej.
Często będąc małą dziewczynką, bawiłam się z Tatą w zagadki. Z odgadywaniem radził sobie na ogół nieźle, jednak gdy usłyszał: „Duże, zielone w kwiatki i bardzo, bardzo dobre?” – nie mógł znaleźć właściwej odpowiedzi.A to przecież było bardzo proste - Moja Mama nosiła wieczorem zielony szlafrok w białe kwiaty.
